ការបែងចែកការងារ

ផ្លាតូ (Plato)

វិធីសាស្ត្ររបស់ផ្លាតូ មានលក្ខណៈទស្សនវិជ្ជា និងសង្គមជាង។ នៅក្នុង The Republic គាត់បានស្នើឱ្យបែងចែកការងារតាមសមត្ថភាពធម្មជាតិរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ គាត់បានបែងចែកសង្គមជាបីថ្នាក់ធំៗ៖ អ្នកគ្រប់គ្រង (philosophers) អ្នកការពារ (guardians) និងអ្នកផលិត (producers)។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យធ្វើការងារដែលសមស្របនឹងទេពកោសល្យ និងចរិតរបស់ពួកគេ (ឧ. អ្នកដែលមានភាពវៃឆ្លាតគ្រប់គ្រង អ្នកមានកម្លាំងការពារ)។ វិធីនេះមានគោលដៅបង្កើតសណ្តាប់ធ្នាប់ និងសាមគ្គីភាពក្នុងសង្គម ជាជាងផ្តោតលើផលិតភាពសេដ្ឋកិច្ច។

ផ្លាតូ (Plato)

ហិនរី ហ្វាយ៉ុល (Henri Fayol)

វិធីសាស្ត្ររបស់ Fayol ផ្តោតលើការបែងចែកការងារក្នុងការគ្រប់គ្រងអង្គការ។ គាត់បានស្នើថា ការងារគួរត្រូវបានបំបែកទៅតាមមុខងារ និងកម្រិតឋានានុក្រម ដើម្បីធានាការសម្របសម្រួល និងប្រសិទ្ធភាព។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងអង្គការមួយ មានផ្នែកផ្សេងៗដូចជា ផ្នែកផលិតកម្ម ផ្នែកលក់ និងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ដែលនីមួយៗមានភារកិច្ចច្បាស់លាស់។ អ្នកគ្រប់គ្រងក៏ត្រូវបែងចែកការងារដែរ ដូចជាការធ្វើផែនការ ការរៀបចំ និងការគ្រប់គ្រង។ Fayol បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការបែងចែកនេះត្រូវធ្វើឡើងដោយមានការតភ្ជាប់គ្នារវាងផ្នែកនីមួយៗ ដើម្បីជៀសវាងភាពច្របូកច្របល់។

ហ្វ្រេឌ្រិក វីនស្លូ ថេល័រ (Frederick Winslow Taylor)

វិធីសាស្ត្ររបស់ Taylor មានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រ និងផ្តោតលើការបង្កើនប្រសិទ្ធភាពកម្មករ។ គាត់បានបែងចែកការងារទៅជាភារកិច្ចតូចៗបំផុត ដោយប្រើការសិក្សាពេលវេលា និងចលនា (time and motion studies) ដើម្បីកំណត់វិធីល្អបំផុតក្នុងការបំពេញការងារនីមួយៗ។ ឧទាហរណ៍ នៅរោងចក្រដែក គាត់បានវិភាគរបៀបដែលកម្មករលើកដែក ហើយបានបែងចែកជំហាននីមួយៗ (ដូចជាការចាប់ ការលើក និងការដាក់) ដើម្បីកាត់បន្ថយចលនាដែលគ្មានប្រយោជន៍។ កម្មករត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលឱ្យធ្វើតែផ្នែករបស់ខ្លួនដោយផ្អែកលើវិធីសាស្ត្រដ៏ល្អបំផុត ដែលបង្កើនល្បឿន និងទិន្នផល។

ដដ